اپیزود دوکو

نام داستان: دوکو
نویسنده و خوانش: احسان عبدی پور
خلاصه:
من حالا به هر کسی که بگویم دوکو رو را کروکودیل خورد یک فکری پیش خودش می کند یا یک فکری درباره من می کند، اما راستش اینست که یک کروکودیل دوکو را خورد! چقدر اگر یک آدمی توی ونوس یا مریخ دنیا بیاید تنهاست؟ دوکو روی زمین اینقدر تنها بود، جهان ما براش جزیره ای خالی از سکنه بود، فرقش با رابینسون کروزوعه این بود که اون امید داشت دوکو هیچ ، شناسنامه نداشت هیچ شماره ای هم! یعنی در روزگار کنترل و اتوماسیون به هیچ وجه من الوجوه رصد نمی شد، حتی یک واحد آماری در اداره ثبت هم نبود، بر اساس داده ها و تعاریف مدرن ما از زندگی، دوکو ناموجود بود …

موسیقی های استفاده شده به ترتیب:
بوشهر و ماتم
ماهیگیری از رادیو نواحی
Bruno Sanfilippo
Sweet Dreams My Dear – behzad khojasteh
Alone in a Café in Paris – Peter Cavallo
عزاداری شروه از رادیو نواحی
عکس کاور: عباس حیدری (ایرنا)

ارادتمند،
مهدی ستوده،
چهاردهم اردیبهشت ماه 1397