دارم هی پا به پای نرفتن صبوری می‌کنم
صبوری می‌کنم تا تمام کلمات عاقل شوند
صبوری می‌کنم تا ترنم نام تو در ترانه کاملتر شود
صبوری می‌کنم تا طلوع تبسم،
تا سهم سايه،‌
تا سراغِ همسايه ...
صبوری می‌کنم تا مَدار،مُدارا، مرگ ...
تا مرگ،
خسته از دق‌البابِ نوبتم
آهسته زير لب ...
چيزی، حرفی، سخنی بگويد...

پ.ن: امروز دیالوگ باکس یک ساله شد!
گفتنی بسیار  است و قلم من ناتوان از بیان آنچه گذشت! فقط روزی که فکر کردین یک چیزی رو از ته دل دوست دارین هیچ وقت ولش نکنید، ممکنه دوباره تکرار نشه! آدم فکر میکنه بازم پیش میاد، باید ده پونزده سال بگذره تا بفهمین همون یک بار بوده که حالت دیگه خوب نمیشه! عشق یعنی حالت خوب باشه ....
لحظات خوبی رو براتون آرزو می کنم و امیدوارم که حالتون همیشه خوبِ خوبِ خوب باشه .

ارادتمند
مهدی ستوده
24 خرداد ماه 1396